| Ik maak tekeningen.Ik maak tekeningen van wat ik zie en wat ik hoor om me heen. Maar ook van wat ik gelezen heb, of wat ik bijvoorbeeld gezien heb in een film. De aanleiding voor mijn werk zijn de vele indrukken die ik opdoe door het observeren. Ik teken deze indrukken pas dan als het herinneringen zijn geworden. Dat kunnen ook herinneringen zijn van lang geleden. Veel tekeningen vinden zijn oorsprong in de herinneringen van toen ik nog kind was. Het tekenen voelt voor mij ook bijna hetzelfde als vroeger het spelen met speelgoed. |  |
Een ondeugend landschap – Gerard Janssen
Ik maak tekeningen.
Ik maak tekeningen van wat ik zie en wat ik hoor om me heen. Maar ook van wat ik gelezen heb, of wat ik bijvoorbeeld gezien heb in een film. De aanleiding voor mijn werk zijn de vele indrukken die ik opdoe door het observeren. Ik teken deze indrukken pas dan als het herinneringen zijn geworden. Dat kunnen ook herinneringen zijn van lang geleden. Veel tekeningen vinden zijn oorsprong in de herinneringen van toen ik nog kind was. Het tekenen voelt voor mij ook bijna hetzelfde als vroeger het spelen met speelgoed. Het bouwen en verzinnen van een eigen wereld door middel van het spelen. Het is het omzetten van al die indrukken naar een eigen werkelijkheid. Het speelgoed heb ik verruilt voor inkt en papier.
Hoewel ik nooit mensen teken gaat mijn werk wel over ons. Het gaat over dat wat we vermoeden, dat wat we ervaren, dat wat we aanvoelen. Via voorwerpen laat ik eigenschappen van ons zien. Ik geef karakter aan dingen om onze emoties uit te drukken. Zoals bijvoorbeeld een treurend huis, of een mijmerende boom, of een ondeugend landschap, een afwachtende stoel, een vrolijke tafel, enz. Die dingen krijgen elk hun eigen persoonlijkheid en betekenis en gaan met elkaar een verbinding aan. En met deze dingen beschrijf ik, zoals met letters in een alfabet, mijn interpretatie van onze wereld.
De verzameling van voorwerpen die ik gebruik in mijn werk zijn de blokken in mijn blokkendoos waarmee ik mijn associatie van de wereld uitbouw tot een tekening. Door het tekenen zelf ontstaan ook vaak nieuwe ideeën en voorwerpen die ik gebruiken kan. Het is niet zo dat ik werk vanuit de intuïtie. Ík speel, dus ík bepaal met welke “blokken” gebouwd gaat worden en hoe de ” toren” eruit gaat zien.
Waar ik van hou is de onderhuidse spanning die in een tekening aanwezig kan zijn. Zoals het wachten op iets dat komen gaat, of het vermoeden dat er net iets gebeurd is. De ontdekking dat een onschuldig tafereel een drama in zich draagt kan de tekening zo’n mooie dubbele lading geven.
Wat ik wil laten zien, is dat de dingen zijn wat ze ook niet lijken te zijn, of wat ze ook kunnen zijn. Door aan bestaande verhoudingen te morrelen en contexten te veranderen kunnen verborgen varianten van de realiteit zichtbaar worden. Soms geeft het tonen van andere mogelijkheden meer helderheid en inzicht in wat we zijn, dan het laten zien van de werkelijkheid waarmee we al vertrouwd zijn.
Ik teken met een tekenpen en tekeninkt. Ik laat bewust veel wit van het doek of papier staan, zodat het getekende meer aanwezig is en zich niet kan verschuilen achter een hoeveelheid andere informatie. Ik merk dat een minimale manifestatie een optimaal effect heeft. Dit gekozen minimalisme geeft me juist veel vrijheid om te verbeelden. Ik kan snel werken en het levert me de helderheid op die ik zo graag nastreef. Ik wil dat de tekeningen direct zijn, in één oogopslag te overzien en dat daarna de suggestie, het vermoeden van andere betekenissen en het interpreteren hun tijd krijgen. Mijn tekeningen zijn niet saai, ook al zijn ze eenduidig van opzet. Er blijft voortdurend veel te ontdekken.
